Situatie #42

Voogdij in het buitenland

In het buitenland is de voogdij soms anders geregeld dan in Nederland. Zo komt er in Rusland geen rechter aan te pas bij de aanstelling van de voogd. Dat kan leiden tot de situatie waarin de buitenlandse voogdij door de Nederlandse overheid onterecht niet wordt erkend. 

Het komt voor dat een Nederlands consulaat voor verstrekking van een visum een rechterlijke uitspraak omtrent de voogdij blijft eisen. Rechters in het buitenland passen echter hun eigen wetten toe, niet die van Nederland. Van een botsing van jurisdicties kunnen kind en voogd de dupe worden, bijvoorbeeld als de voogdij door Nederland niet wordt erkend en een visum voor het kind wordt geweigerd in het kader van bestrijding van kinderontvoering. De motivatie voor een Nederlandse visumweigering luidt in zo’n geval algauw: het doel en de omstandigheden van het voorgenomen verblijf zijn onvoldoende aangetoond (punt 2).

Verwarrend advies

De Stichting Adoptievoorzieningen stuurt familie die een specifiek bekend buitenlands kind wil adopteren door naar de IND

Dat is een nogal verwarrend advies van die stichting. Om te beginnen doet de IND geen adopties. En een verzoek om, bij wijze van alternatief voor adoptie, op grond van voogdij of pleegzorg een kind naar Nederland te mogen halen, strandt in de meeste gevallen op de Nederlandse eis dat het kind in het land van herkomst geen aanvaardbare toekomst wacht. Het gaat er daarbij om wat de IND in het land van herkomst onder ‘aanvaardbaar’ verstaat. In buitenlandse weeshuizen ziet de IND op zichzelf niets onaanvaardbaars en het is voor de IND ook acceptabel als kinderen in den vreemde over straat zwerven op zoek naar voedsel. 

Een verblijfsvergunning geeft de IND in dit soort gevallen zelden of nooit af. De door de Nederlandse overheid geboden mogelijkheid om een pleegkind in nood naar Nederland te halen is daarmee een dode letter.